8 september – inspelen op de situatie
Door: Ad
08 September 2014 | Argentinië, Cafayate
Het ontbijt was de naam echt niet waardig. De man die ons gisteren hielp, was er nu niet. Ik denk dat het zijn vrouw was, want een onsympathiek mens. Het ontbijt bestond uit een schaal droge koekjes en 2 tot de rand gevulde koppen donker vocht. Een Nescafe geur drong tot me door en dat lust ik dus echt niet. Melk, nee dat hebben we niet. En ondertussen bleef ze maar stofzuigen en met een headset een telefoogesprek voeren. We hebben het vocht en de schaal niet aangeraakt. Eerst alle spullen naar beneden en de fietsen opgeladen. Ze was nog steeds aan het bellen en het zag er ook niet naar uit dat ze bij ons vertrek nog iets wilde doen of zeggen. Ik druk haar de sleutel en 300 Peso in haar handen en wij weg.
In het dorp hebben we een brood gescoord en aan de overkant was het politiebureau. Ik daar naar binnen, met pasje en een schouderembleem. Een heel klein kantoortje, 4 collega’s achter kleine tafeltjes, op de grond 4 magere zwerfhonden. Een jongere collega bleek zelfs een beetje Engels te spreken. Hij was ook in Nederland geweest, in Amsterdam natuurlijk, hij wist zich het Anne Frankhuis nog te herinneren. Hij was ook nog in een andere plaats geweest, maar die naam kon ik echt niet verstaan. Hij schreef de plaatsnaam op: Laaiseplain. Dat is Argentijns voor Leidseplein. Na het uitwisselen van mailadressen en het maken van een foto, startten we met fietsen. Daarom zijn we toch hier.
Na een uur fietsen was het zover, onze eerste lekke band. De voorband van de fiets van Janny, we hadden even in een bushokje wat zitten drinken en toen de fiets aan de zijkant gezet. Er staan hier al heel veel cactussen en ook zo groot als onze bomen. En de doornen zijn zo klein, die zie je niet. We hebben 2 extra binnenbanden bij ons, dus plakken was op dat moment niet nodig. Aan de binnenkant van de buitenband voelde ik geen doornen, dus die kon weer terug. Terwijl ik stond te repareren, kwam uit de velden onze eerste gaucho aanrijden. Met van die grote leren kappen, allerlei dekens op en aan het zadel. Hij had wel even tijd voor een foto, hij kreeg net een oproep op zijn mobiele telefoon. Hoe deden ze dat vroeger ook alweer?
Even later waren we in La Vina met ook weer een benzinepomp en lunchroom. Helaas niet van die lekkere broodjes met ham en kaas, net als gisteren. We zaten nog maar net toen er een Argentijns stel op een Honda Transalp stopte, de motor helemaal voorzien van koffers en gezien het stof al lang onderweg. Ondanks het beperkte Spaans van ons toch nog een leuk gesprek kunnen voeren. Hun waren bezig met een deel van de Ruta 40, de weg van noord naar zuid door Argentinie, 5000 km lang. Zeg maar de Route 66 van de VS.
Verder naar ons einddoel van die dag, Alemania. Vanaf daar zou het 85 km zijn naar Cafayate. Een uitdaging omdat er op die 85 km geen enkele voorziening zou zijn. Maar dat van later zorg, Janny had weer een lekke band, nu achter. Dit ondanks de nieuwe buitenband met anti-leklaag. Bijna alle tassen eraf, wiel eruit en kijken of er een doorn zat. De vorm van het lek is daar een goede indicatie voor. Maar dat leek niet op een gaatje van een doorn. Wat dan wel, weet ik ook niet. Maar omdat ik het lek nu toch wist te zitten, heb ik het maar meteen geplakt. Terwijl we daarmee bezig waren, zagen we de eerste echte fietser aankomen. En met een echte fietser bedoelen wij, met bagage zoals wij die hebben. Het bleek een jongen uit Japan te zijn, hij had ook al in Europa gefietst, maar niet in Nederland. Nu was hij op weg van Patagonie naar Alaska, hij was 1,5 jaar geleden uit Japan weggegaan. Natuurlijk weer een foto gemaakt en het kaartje van ons meegegeven.
De band hield het prima, bagage weer op de fiets en op weg naar Alemania. Rond 3 uur kwamen we daaraan, een dorpje van ca. 6 huizen, een spoorwegstation dat verbouwd werd, maar waarvoor? In een grote opslagloods had een familie met doeken en zeilen enkele kamertjes gemaakt.
Janny en ik hadden de kaart nog eens bekeken. Die 85 km fietsen naar Cafayate konden we echt niet doen, dus op zoek naar een mogelijkheid om daar weg te komen. In die loods stond een pickup-truck dus ik stelde voor dat iemand ons tegen betaling naar Cafayate zou brengen. Maar dat konden of wilden ze niet, het werd me niet duidelijk waarom niet. Maar goed dan de bus, ja die kwam daarlangs, tenminste over de weg een stukje hoger en buiten het dorp. Het minder goede nieuws was dat die bus pas om 7 uur of half 8 zou komen. En we wisten natuurlijk nog niet of wij en de fietsen mee zouden kunnen. Uiteindelijk ruim op tijd naar boven gegaan, aan wat passanten gevraagd waar de bus precies zou stoppen want een bordje stond er niet.
Het was ook niet heel druk meer en zo af en toe kwam er nog een pick-uptruck langs (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Uiteindelijk toch nog maar eens mijn duim opgestoken en zo waar, hij stopte en ja, we konden mee rijden en de fietsen mochten in de laadbak. De man bleek de eigenaar van een bodega te zijn, een stukje zuidelijk van Cafayate. Hij sprak goed Engels, dat had hij in Londen geleerd. In 1974 moest hij om politieke reden weg uit Argentinie en kwam toen als bordenwasser in Londen terecht. Soms moet je verder geen vragen stellen. Het gebied waar we door reden was heel mooi, heel bergachtig, heel stoffig en heel verlaten. Kortom, heel erg niet te fietsen voor ons. Uiteindelijk bleek Cafayate ruim 500 meter hoger te liggen dan Alemania. Dus dat zou heel veel klimmen betekend hebben. En dus een hele goede beslissing om dit stuk niet te fietsen en heel veel geluk dat het zo opgelost werd. De man heeft ons bij een hotel afgezet wat hij ook kende, inderdaad een fijn hotel waar we nu dus zitten.
Het was inmiddels 8 uur in de avond, snel douchen, omkleden en naar de Plaza Central. Voldoende restaurants hier en ook hier was het vlees weer groot, heerlijk en mals.
Terug in de kamer stonk het nog enorm naar benzine, maar dat gaat Janny morgen haar huishoudelijke kwaliteiten op los laten.
O ja, 48 km gefietst vandaag.
-
09 September 2014 - 22:19
Rita:
Wat een avontuur, geweldig!!
Het is wel wat anders dan in Spanje aan de rand van het zwembad!
Nog een hele leuke reis.
Groetjes Rita
-
09 September 2014 - 22:55
Carolien:
Benzinelucht is ranzig. Blijft zo lekker hangen. Wanneer gaan jullie op de kampeertoer, op je brandertje kokkerellen.
Het klinkt leuk en avontuurlijk hoor. Hopelijk is dit voorlopig jullie laatste lekke band. Je zou toch zeggen dat die antielek banden wat moeten kunnen doorstaan.
Groetjes Carolien -
09 September 2014 - 23:31
Wil:
Goeiedag.Genoeg lekke banden gehad nu.Geen doornen meer maar lekker fietsen.
Wat een avontuur alweer.Begrijp ik het goed :zijn de mensen wat onvriendelijker dan in vorige fietsvakanties tot nu toe?
Hopelijk komt daar verandering in vanaf morgen.
Fiets met veel plezier en groetjes van ons. -
10 September 2014 - 03:12
Marianne En Thei:
Wat een verschil met onze Canada vakantie . Jullie op de fiets en wij kilometers in de auto.
Ook hier hebben ze flinke stukken vlees. Thei geniet al bij voorbij als hij leest over jullie vlees consumptie. Hij mag straks ook.
Ik hoop dat je niet al te vaak meer "lek" rijdt, maar dat is wel begrijpelijk daar, met al die doornen.
Succes met de benzinedampen ..... Ik ben benieuwd hoe je die wegkrijgt. Alles veel luchten?
Heel veel fietsplezier en tot het volgende verslag.
Marianne -
10 September 2014 - 07:52
Arnold:
hoi hoi
wel vervelend die lekke banden maar weer een mooie tocht
geniet ervan
groetjes Arnold -
10 September 2014 - 11:31
Frits:
Hoi Ad en Janny,
Hopelijk geen fietspech meer. Geniet van de nieuwe omgeving, zal wel indrukwekkend zijn,
Veel fietsplezier en groetjes van Frits en Corrie -
10 September 2014 - 16:56
Renate:
Hoi Fietshelden,
Het is wel even mooi geweest met de lekke banden en de lekkende benzineflessen. Hopelijk nu een beetje het oponthoud gehad en dat de rit verder alleen nog maar positiviteit brengt.
Het zijn leuke verhalen, alsof het lijkt dat ik naar een film kijk. Graag een foto van Janny als ze de benzinelucht aanpakt
Groetjes vanuit het Tilburgse -
10 September 2014 - 21:37
Linda:
Wat een gave avonturen zeg! Erg leuk om telkens te lezen!
Groetjes Linda vd Dries -
10 September 2014 - 21:46
Peter Rens:
Ha die Ad en Janny,
Vanavond pas voor het eerst toegekomen aan het lezen van jullie verslagen. Had natuurlijk al wel het e.e.a. gehoord. Klinkt allemaal erg avontuurlijk. Hoop dat je niet teveel bandenpech krijgt. Leuke verslagen en mooie foto's. Ik wens jullie een goede plezierige reis en blijf jullie uiteraard volgen, Gr. Peter. -
06 Oktober 2014 - 19:21
Helen:
Leuk om jullie verhalen te lezen.
En goed om te horen dat je ook nog wat hebt aan je cursus Spaans.
Groetjes Helen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
