17 september 2016 - New Meadows

Na 3 dagen pas je verslag schrijven, is een uitdaging voor het geheugen. Er is zoveel te vertellen over de bijzondere natuur en ontmoetingen. Maar tegelijk is er ook veel minder in vergelijking tot de gebeurtenissen tijdens mijn fietstocht. Die gingen vaak over het vinden van slaapplaats, iets te eten of de fysieke uitdaging. En met de auto rij je gewn naar een motel, naar een restaurant of trap je op het gaspedaal. De bijzindere ontmoetingen die blijven wel, maar dan moet je wel uit de auto. En gezien de afstanden die we moeten afleggen, kun je niet bij iedere bijzondere plaats stoppen.
15 september 2016 - Florence / Sisters - 304 km
Onze eerste dag op de fietsroute had ik heel vaak het gevoel van herkenning. Het is wel lastig om de herinneringen die ik heb aan de fietstocht in de juiste omgeving te plaatsen. Ik koppel ze vaak aan de grotere zaken, de tornado, op de helft, tegen het einde.
Het gehalte aan cowboyhoeden neemt gedurende de dagen ook toe, het eerste vuurwapen moet nog komen. Wel op veel plaatsen dat toegang met een vuurwapen niet is toegestaan.
We drinken regelmatig koffie bij de echte Amerikaanse koffietenten, met krukken aan de bar, veel chroom, hertenkoppen aan de muur en grote bakken koffie. Zo ook bij Jewell Perkinson, een vrouw van 71 jaar die nog steeds moet werken om rond te komen. We komen niet weg zonder een stuk van haar eigengemaakte taart te proeven. Chocoladecake met een vulling van pindakaas, heerlijk maar met meer dan genoeg calorieen voor de rest van de week.
Vlak voor Sisters kunnen we kiezen voor de MacKenziepass of de Siantampass. Toen ik hier op de fiets was, was de MacKenzie afgesloten door de sneeuw. En nu zeker niet, het is bijna de hele dag rond de 30 C. Op deze pas is de top helemaal bedekt door grote lavavelden, waar heel voorzichtig iets begint te groeien. Op de hele route zien we dat de natuur al in herfstkleuren begint te komen. Bovenop maken we een rondje langs de uitkijktoren en op de parkeerplaats zit er een squirrel (soort eekhoorn) bij de auto te wachten op de toeristen.
We dalen af naar Sisters waar we een kamer gehuurd hebben via Airbnb, we komen terecht in een hele mooie buurt bij Mark en zijn vrouw. Maar ik bosbouwkundig ingenieur en heeft op allerlei plaatsen lesgegeven, ook in Nederland. Hij sprak nog best redelijk Nederlands, de ontvangst was heel hartelijk. Eerst een glas wijn drinken in een heerlijke tuin. Zij moesten die avond naar een film over de Beatles, wij hadden het hele huis voor onszelf.
In het dorp was het vinden van een restaurant geen probleem. We hadden een tafel aan het raam en zag ik dat goed? Ja, uit de tuin van een huis aan de overkant kwam een groot hert aan lopen. Eerst een stukje over het trottoir en netjes via het zebrapad naar de overkant. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, ook alle auto's stopten netjes.
16 september 2016 - Sisters / Baker City - 401 km
Deze dag passeren we Mitchell, een heel klein plaatsje waar ik overnacht heb in een echt Amerikaans hotel, hout, wit en met een terras met boekj. Ik had me ook voorgenomen om te proberen een echte Amerikaan in een echte Amerikaan te fotograferen. En vlak voor Mitchell rijd het doel achter me, en jawel hoor. Hij draait ook MItchell in. En voor alle duidelijkheid, Mitchell is een stoffige straat met heel veel houten gevels in allerlei staten van onderhoud. Gewoon een puinzooi, maar daardoor ook weer mooi. Hij parkeert en ik spreek hem aan, geen probleem om wat foto's te maken.
Hij blijkt de manager te zijn van de Sandy Saunders Band, hij heeft een opnamestudio aan huis. En inmiddels weet ik dat de muziek ook op Spotify te vinden is, uiteraard countrymuziek. Of ik de foto op zal sturen naar hem? Ja graag, hij schrijft zijn adres op in mijn boekje. E-mail, nee dat heeft hij niet.
De volgende plaats waar ik goede herinneringen aan heb, is Sumpter. Dat bereiken we aan het einde van de middag. Nog steeds lekker warm, tegen de 30 C. Sumpter was een stadje van de goudmijnen, er is kennelijk best veel gevonden, maar wel lang geleden. Op een veldje staat een grote verzameling oude werktuigen, een bordje 'museum' erbij en je hebt een toeristische attractie. Ik raak in gesprek met een vrouw die in de bergen rond Sumpter woont. Ze is een artiest zegt ze, wat ze dan maakt? 'Alles waar ik geld aan kan verdienen', is haar antwoord. Ze moet het wel hebben van Internet voor haar verkopen (jenniferlakeart.blogspot.com) want in Sumpter wonen maar 100 mensen.
17 september 2016 - Baker City / New Meadows - 254 km
In het motel was geen ontbijt te krijgen, dus het stadje in. In het eerste restaurant was het al flink druk, en we verbaasden ons over de grote borden die al bezorgd werden. Of ik koffie wilde, ja lekker. 'U doet het verkeerd, dat is thee', ik hou van een lekkere sterke bak kofiie, 'No sir, our coffee is very light'. Nou dat klopte, dan maar geen koffie.
Vandaag passeren we de grens van Oregon en gaan we Idaho in, niet alleen een grens maar ook een andere tijdzone. Het horloge moet 1 uur vooruit, het is nu in Nederland 8 uur later dan hier.
De route voert ons door schitterende bossen, behoorlijk in herfstkleuren. Door afgelegen bergen met slechts heel af en toe een tegenligger. Mooie foto's van geweldige wolken boven een verlaten landschap.
Bij de grens Oregon/Idaho stoppen we om een foto te maken van onszelf bij het bord. Terwijl ik de camera aan het instellen ben, stopt er een auto en een man stapt uit. Of hij kan helpen? Prima, hij maakt van ons de foto's en vervolgens natuurlijk even praten over waarom we hier zijn, wat we al gedaan hebben en waar we naar toe gaan.
Een stuk verder bij een picknickplaats hebben we een lunch met heerlijke bagels. Dankzij de koelbox en het prima vriesvak in de kamer afgelopen nacht, is alles lekker koel gebleven. Ook hier raken we in gesprek met een echtpaar met hun volwassen dochter, de dochter bleek ook de camino gelopen te hebben. Uiteraard een heel gesprek over deze tocht, zij ging volgend jaar nog een keer terug, maar dan vanaf Lissabon naar Santiago de Compostela. Wat een toeval is dat toch, dat Caminovirus wat je met andere mensen, vreemden, meteen verbindt.
Bij het wegrijden praten we er nog even over verder, jammer dat we geen verdere gegevens hebben uitgewisseld. We rijden door Cambridge, wat ik meteen herken als een overnachtingsplaats van mijn fietstocht. Het is tijd om te tanken, toch een klein feestje, voor ruim €2 voor 3,8 liter. Terwijl ik sta te tanken, komt die vrouw die ook de camino had gelopen, naar buiten. Nu wisselen we wel onze gegevens uit.
In New Meadows aangekomen, is het motel weer zo gevonden. New Meadows heeft ook maar 500 inwoners en ik heb hier nog maar 2 straten gezien. Het was vandaag de hele dag bewolkt en het heeft zelfs nog even geregend. Niet zo vreemd, als je in de herfst gaat, kun je geen zomerweer verwachten.