18 dec 2012

Kerkbezoek
We zaten op tijd op de fiets, om half 7 was de start. Lekkere temperatuur, 25 gr C. Goed te fietsen dus, voor de laatste keer die 3 bruggen over. Het was een rechte weg die we moesten gaan, alleen ergens de Mekong oversteken. Waarschijnlijk met een boot, de kaart gaf geen brug aan. Bij het eerste stalletje kochten we wat brood als ontbijt. Er kwam een priester naar ons toe, of wij al in de kerk aan de overzijde geweest waren. Dat was de kerk waar ik die jongen had gevonden die me naar het hotel bracht. Hij gaf mij wel een hand, maar Janny kennelijk bewust niet. Vreemde snuiter.
We passeerden een volgende katholieke kerk, die wilden we hier ook wel eens van binnen zien. Niet al te uitbundig versierd, geen vergelijking met de tempels waar we al geweest waren. We werden aangesproken door de priester, een Vietnamees die ook in Frankrijk had gewoond. Hij stotterde en hij probeerde Frans te praten, geen optimale voorwaarden voor een lekkere conversatie. Maar het was wel leuk.
Weer wat kilometer verder zagen we een mooi versierde tempel, wij het terrein opgereden en foto’s gemaakt aan de buitenkant. Ik werd aangesproken door een monnik in van die geel/oranje gewaden. Of ik maar wilde volgen, ik werd voorgesteld aan een andere monnik die gezien zijn stoel hoger in rang stond. Janny en ik werden uitgenodigd om een kopje thee te drinken, dat wilden we beiden natuurlijk zeker meemaken. Hij zei niets terug, verstond hij ons niet, of mogen deze monniken niet praten?
Weer een stuk verder gegaan en plotseling stonden we voor een ferry die net vertrok. Maar het hek ging weer open voor ons en er was aan de achterkant nog een plaatsje voor ons. Janny had meteen weer een gesprek met een jongen. Op een ferry moet ik ze in de gaten houden. Geintje hoor.
Redelijk snel daarna waren we in Vinh Long, het eindpunt voor vandaag. De temperatuur was inmiddels opgelopen naar een prettige 38 gr C. In de Lonely Planet stonden 5 hotels en het eerste was schoon volgens de gids. Een kamer geboekt op de 1e verdieping. En wat was deze kamer smerig. Dat wordt een mailtje naar Lonely Planet. Janny nam de doekjes ter hand en maakte de stoelen, het tafeltje en de randen van het bed schoon. De rest hoeven we namelijk niet aan te raken. Ook is ze naar beneden gegaan en heeft geregeld dat de lakens en slopen gewisseld worden. Het voordeel van onze manier van reizen is wel dat je waarschijnlijk de volgende dag ergens anders slaapt.
De zus van de schoonmaakster zou een boottocht naar de drijvende markt van Cai Be kunnen regelen. Even later sprak ik haar en geboekt. Omdat het al 1 uur in de middag was, gekozen voor de korte tocht van 4 uur. Snel even wat spullen bij elkaar gezocht en wij naar de haven. Daar bleek deze zus, die Engels sprak, ons over te dragen aan haar oom en tante die geen enkel woord Engels spraken. Maar goed, we hadden een prive-boot alleen voor ons samen. De Mekong gingen we op en aan de overkant was een soort Giethoorn. De kanalen bleken heel ondiep te zijn en de kapitein moest regelmatig met een stok allerlei troep uit de schroef halen. Bij de markt aangekomen bleek het lang niet zo druk te zijn als we dachten. Mogelijk omdat het al wat laat in de middag was. Vervolgens de onvermijdelijke bezoeken aan de kokossnoepfabriek, de fruitboer met live-muziek, een bijenfarm en weer maar een kerk. Bij de kokosfabriek hadden we een Vietnamese gids die Engels en Frans sprak. Of ik een slokje slangenwijn lustte. Hij schepte iets uit een hele grote pot met daarin heel veel dode slangen. Niet aan denken en gewoon doorslikken, eigenlijk best lekker. Ook weer wat snoep gekocht natuurlijk.
De tocht duurde wel wat langer, om half 6 gingen we pas weer aan land. Heel veel oude zooi gezien, die boten zijn allemaal opknappers.
Terug naar het hotel en de stad in, want gegeten hadden we nog niet. Een terras gevonden direct aan de Mekong. De bediening was weer zeer matig, de gerechten komen een voor een, ik had mijn vlees al lang op toen het vlees voor Janny kwam, ook volgden toen de groenten pas. Ik heb nu wel gezien dat er Vietnamezen zijn die zeer onfatsoenlijk zijn. Naast ons zat een Vietnamese familiemet ca. 6 man te eten. En wat ze over hadden gooiden ze onder tafel zo op de grond, inclusief de borden. Wat een zooi onder tafel. Ook zat er een groep mannen te drinken met het kratje naast zich. Als er een flesje leeg was, gooiden ze dat onder tafel en kon de ober onder tafel kruipen om het flesje in het kratje te zetten. Wat een tokkies!
We hebben vandaag 37 km gefietst en morgen willen we naar Sa Dec fietsen. Met de zadelpijn van Janny gaat het een stukje beter nu. Morgen is het maar 23 km volgens de kaart, dus dat scheelt voor haar.