20 dec 2012
Door: Janny en Ad
20 December 2012 | Vietnam, Long Xuyên
Achtste fietsdag , en we beginnen vandaag zonder zon. Het is licht bewolkt en daar zijn we blij mee. Gisteren avond zijn we nog even de stad in geweest en we kwamen weer langs een tempel die nu bevolkt werd door vrouwelijke monniken. We mochten even kijken en een van de dames probeerde ook een gesprekje aan te knopen. Met behulp van ons woordenboekje konden we vertellen dat we op huwelijksreis waren. Verder hebben we in een paars/lila voor Vietnam heel hippe tent een en ander gedronken. De zaak was ook uitgedost met bonte kerstversiering. Ad wilde graag een biertje, maar hij had pech, er werd geen alcohol geschonken. Hierna gegeten en nog ergens neergestreken zijn we naar ons hotel gegaan.
We waren dus net op weg toen we bij een plein aan kwamen met een enorm standbeeld van Ho Chi Min. Een aantal mensen waren aan het sporten met elkaar, zelfs een soort Zumba. Ik werd uitgenodigd om mee te doen. De dames vonden het prachtig. Na de dans hebben we afscheid genomen van hun trainer, die zelf Engels kon en zijn we op weg gegaan. We hadden niet de weg die we eigenlijk wilden hebben , maar we gingen de goede richting uit. Gezien aan de stadjes die we passeerden is het hier minder arm. De stadjes zoals Lai Vung en Lap Vo zien er verzorgder uit. Helemaal in te schatten kunnen we niet omdat de arme mensen vaak meer achteraf wonen. Na een stop kwamen we langs een zeer grote, ook weer zeer mooie tempel. Deze hebben we bezocht wat we zijn kind aan huis bij de tempels. De vrouwelijke monnik opende de tempel en ging voor ons thee zetten. Ze liet een foto zien van de oude tempel in 2002. De huidige tempel is in 2008 gebouwd. Na thee te hebben gedronken, mandarijntjes te hebben genuttigd en een bijdrage voor de tempel te hebben gegeven zijn we weer op weg gegaan. We kwamen aan bij An Thah, voor de laatste keer de Mekong over. We gingen met een grote veerboot. Op de veerboot stonden als enige met onze fietsen tussen een peloton scooters in. Ik denk dat ik nu ook weet hoe Beatrix zich voelt. Iedereen staat je aan te kijken. Verlegen naar je te lachen. De man achter ons met een scooter beladen met manden met honderden kuikentjes erin, probeerde met Ad een gesprekje aan te knopen wat redelijk lukte. Een beveiliger, die bij alle bedrijven en instanties veelvuldig aanwezig zijn kwam naar Ad zijn fiets kijken. Achter ons stonden wat bussen en iedereen zit naar ons te kijken. Een vreemde gewaarwording . Eenmaal weer van de boot af hebben we een tentje gezocht om even weer iets te gaan drinken. Daar zat een gezellig stelletje mannen. Via een jongeman die ons bediende en wat Engels kon kwam er wat communicatie. Ze wilde van Ad weten hoe oud hij was vanwege de fietstocht die we aan het maken zijn en vielen bijna van de stoel af toen hij vertelde 60 te zijn. De jongen die ons bediende wees een man aan en vertelde dat die 52jr was. Hij leek wel 15 jaar ouder. Ze wezen naar de spierballen van Ad en naar van die man van 52, die erg schriel was. Er werd hartelijk gelachen. Zo uit met de pret en nu de laatste kilometers maken naar Long Xuyen.
Dat bleek een zeer drukke grote stad te zijn en voor Vietnam, modern. We hebben ons een weg gebaand door het peloton scooters en wonderbaarlijk had Ad redelijk snel het hotel gevonden.
Na het inchecken en douchen ben ik wat onderhoud aan de fietsen gaan doen, banden oppompen, alle schroeven nog eens vastdraaien, ketting smeren, enz. Ik had een multitool bij me, dat kan ik nu niet meer vinden. Enkele dagen geleden hebben we het onderweg gebruikt om de barends van de fiets van Janny bij te stellen. Ik berg dat meestal op in mijn zadeltasje, maar daar zat het nu niet meer in. Ik heb ook nog ander gereedschap bij me, maar wat zeker ontbreekt is de kettingpons. Dus als de ketting breekt, kan ik die niet repareren. Mochten we bij een fietsenmaker komen, zeg maar de Aziatische Kees Noorloos, dan ga ik er een kopen.
We hebben de route inmiddels ook behoorlijk aangepast. We wilden hiervandaan naar de kust fietsen en dan naar de grensplaats Ha Tien. Maar dan hebben we 2 overnachtingsplaatsen die niet in de Lonely Planet staan. En op Internet heb ik zo ook niets gevonden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je er niet kunt overnachten. Als we de route aanpassen, dan is de zekerheid voor een slaapplaats iets groter. We gaan eerst in noordelijke richting langs de Mekong naar de grens met Cambodja. Dan een halve dag evenwijdig met de grens naar Xuan Hoa, daar kunnen we een visum voor Cambodja kopen. Dan in Cambodja in de richting van Pnohm Penh. Onderweg ergens afslaan in westelijke richting naar de Cambodjaanse kust. Dat betekent ook dat we morgen moeten beginnen met de malaria-pillen.
De teller stopte vandaag op 47 km, totaal nu 262 km.
We waren dus net op weg toen we bij een plein aan kwamen met een enorm standbeeld van Ho Chi Min. Een aantal mensen waren aan het sporten met elkaar, zelfs een soort Zumba. Ik werd uitgenodigd om mee te doen. De dames vonden het prachtig. Na de dans hebben we afscheid genomen van hun trainer, die zelf Engels kon en zijn we op weg gegaan. We hadden niet de weg die we eigenlijk wilden hebben , maar we gingen de goede richting uit. Gezien aan de stadjes die we passeerden is het hier minder arm. De stadjes zoals Lai Vung en Lap Vo zien er verzorgder uit. Helemaal in te schatten kunnen we niet omdat de arme mensen vaak meer achteraf wonen. Na een stop kwamen we langs een zeer grote, ook weer zeer mooie tempel. Deze hebben we bezocht wat we zijn kind aan huis bij de tempels. De vrouwelijke monnik opende de tempel en ging voor ons thee zetten. Ze liet een foto zien van de oude tempel in 2002. De huidige tempel is in 2008 gebouwd. Na thee te hebben gedronken, mandarijntjes te hebben genuttigd en een bijdrage voor de tempel te hebben gegeven zijn we weer op weg gegaan. We kwamen aan bij An Thah, voor de laatste keer de Mekong over. We gingen met een grote veerboot. Op de veerboot stonden als enige met onze fietsen tussen een peloton scooters in. Ik denk dat ik nu ook weet hoe Beatrix zich voelt. Iedereen staat je aan te kijken. Verlegen naar je te lachen. De man achter ons met een scooter beladen met manden met honderden kuikentjes erin, probeerde met Ad een gesprekje aan te knopen wat redelijk lukte. Een beveiliger, die bij alle bedrijven en instanties veelvuldig aanwezig zijn kwam naar Ad zijn fiets kijken. Achter ons stonden wat bussen en iedereen zit naar ons te kijken. Een vreemde gewaarwording . Eenmaal weer van de boot af hebben we een tentje gezocht om even weer iets te gaan drinken. Daar zat een gezellig stelletje mannen. Via een jongeman die ons bediende en wat Engels kon kwam er wat communicatie. Ze wilde van Ad weten hoe oud hij was vanwege de fietstocht die we aan het maken zijn en vielen bijna van de stoel af toen hij vertelde 60 te zijn. De jongen die ons bediende wees een man aan en vertelde dat die 52jr was. Hij leek wel 15 jaar ouder. Ze wezen naar de spierballen van Ad en naar van die man van 52, die erg schriel was. Er werd hartelijk gelachen. Zo uit met de pret en nu de laatste kilometers maken naar Long Xuyen.
Dat bleek een zeer drukke grote stad te zijn en voor Vietnam, modern. We hebben ons een weg gebaand door het peloton scooters en wonderbaarlijk had Ad redelijk snel het hotel gevonden.
Na het inchecken en douchen ben ik wat onderhoud aan de fietsen gaan doen, banden oppompen, alle schroeven nog eens vastdraaien, ketting smeren, enz. Ik had een multitool bij me, dat kan ik nu niet meer vinden. Enkele dagen geleden hebben we het onderweg gebruikt om de barends van de fiets van Janny bij te stellen. Ik berg dat meestal op in mijn zadeltasje, maar daar zat het nu niet meer in. Ik heb ook nog ander gereedschap bij me, maar wat zeker ontbreekt is de kettingpons. Dus als de ketting breekt, kan ik die niet repareren. Mochten we bij een fietsenmaker komen, zeg maar de Aziatische Kees Noorloos, dan ga ik er een kopen.
We hebben de route inmiddels ook behoorlijk aangepast. We wilden hiervandaan naar de kust fietsen en dan naar de grensplaats Ha Tien. Maar dan hebben we 2 overnachtingsplaatsen die niet in de Lonely Planet staan. En op Internet heb ik zo ook niets gevonden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je er niet kunt overnachten. Als we de route aanpassen, dan is de zekerheid voor een slaapplaats iets groter. We gaan eerst in noordelijke richting langs de Mekong naar de grens met Cambodja. Dan een halve dag evenwijdig met de grens naar Xuan Hoa, daar kunnen we een visum voor Cambodja kopen. Dan in Cambodja in de richting van Pnohm Penh. Onderweg ergens afslaan in westelijke richting naar de Cambodjaanse kust. Dat betekent ook dat we morgen moeten beginnen met de malaria-pillen.
De teller stopte vandaag op 47 km, totaal nu 262 km.
-
20 December 2012 - 15:06
Wilma:
hallo ad en janny prachtig dat sumba janny je past er goed tussen!kenden ze de stapjes zoals jij ze doet of konden zij jou nieuwe leren?gr wilma -
20 December 2012 - 15:16
Chris En Patricia:
Hoi Papa en Janny,
Zo te zien aan de mooie verhalen en foto's is het een indrukwekkende reis. Hoop dat jullie er goed van kunnen genieten. Heel veel succes nog!
Grtz,
Patricia en Chris -
20 December 2012 - 16:11
Corrie:
Dat was dus een dubbel sportief dagje voor Janny: fietsen en Zumba. Was toch een compliment voor je Ad.(maar je ziet er ook nog goed uit voor je leeftijd haha).
nog veel plezier
groetjes
Corrie -
20 December 2012 - 16:17
Frits En Corrie:
Hoi Janny en Ad,
het blijft leuk om de verslagen van jullie vakantie te lezen!
Geniet er maar van, neem af en toe wat rust.
groetjes van ons -
20 December 2012 - 16:32
Martin Vorstenbosch:
Hoi Ad en Janny,
tot nu toe jullie verslagen gelezen. Het lijkt me inderdaad een mooie reis. Geniet er nog maar van.
Groetjes Martin -
20 December 2012 - 17:50
Wil:
Hoi luitjes.
Zie ik het goed dat het wat geregend heeft op een van de laatste foto's?
Als ik het goed begrijp zijn jullie samen de verslagen aan het maken want ineens is Janny aan het schrijven over Ad en dan schrijft Ad dat hij iets in het gereedschapstasje mist.
Nu snap ik waarom de verslagen zo lekker lang zijn.
Ik hoop dat jullie niet beroerd worden van de malariapillen en Cambodja komt nu wel heel dichtbij.
Gr en veel plezier.Wil. -
20 December 2012 - 21:18
Thea:
Het is echt indrukwekkend,jullie avontuur.Op deze manier krijgen jullie toch een redelijk beeld van het echte leven daar.Geniet er van en succes verder! -
20 December 2012 - 22:49
Peter Rens:
Ad en Janny, hoewel ik al een tijdje vrij ben, ben ik er nu pas aan toe gekomen om jullie verslagen te lezen. Geweldig, wat een avontuur! Zo te lezen verloopt alles voorspoedig en vermaken jullie je best. Vanuit het natte Nederland wens ik jullie alvast prettige feestdagen toe. Geniet ervan.
Vr. Gr. Peter Rens. -
21 December 2012 - 08:39
Renate:
Hallo avonturiers,
Het gaat wel lekker zo te lezen. De complimenten voor Ad(en zijn spierballen) en Janny even weer terug bij huis met de Zumba. Er staan daar veel mooie tempels met een hoop kleur. Leuk om te zien op de foto.
Nou op naar de grens en hopelijk vinden jullie nog wat goede overnachtingsplekken.
groetjes -
21 December 2012 - 18:42
Corrie :
Jannie, leuke foto waar je een dansje doet.
Kun je ons straks ook leren.
Jullie hebben wel een goede conditie zeg.
Heb weer genoten van de verhalen.
Groetjes -
21 December 2012 - 18:42
Corrie :
Jannie, leuke foto waar je een dansje doet.
Kun je ons straks ook leren.
Jullie hebben wel een goede conditie zeg.
Heb weer genoten van de verhalen.
Groetjes -
22 December 2012 - 13:44
Cees:
Hoi Ad/Janny,
Blijkt dat er toch veel kippen/kuikens inzo'n krat kunnen. Best zielig voor die beestjes. Maar het blijkt inmiddels dat ze daar niet zo fijn kijken op dat gebied.
Ook opvallen die nationale sterren, hamer/sikkels langs de weg. Nationale trots!!!!!
Groeten,
Fijne vakantie verder en prettige feestdagen daar. Steek maar een grote vuurpijl af en een weesgegroetje bij de kerststal. Doeiiiiiiiiiiiii
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
