28 dec 2012
Door: Ad
28 December 2012 | Cambodja, Kaôh Kŏng
Zeer enerverende dag
Het begon al heel onverwacht, fietsen aan deketting en wij opgesloten. De eigenaresse had al aangeboden om onze fietsen na sluitingstijd in het restaurant te zetten. Maar we hadden het vermoeden dat ze niet om 6 uur open zouden zijn. Maar daarom had ze onze fietsen aan de ketting gelegd met een hangslot waar wij de sleutel niet van hadden. De toegangspoorten zaten ook op slot, dus daar stonden we om 6 uur kant en klaar, maar opgesloten. We hadden ook geen idee waar de familie woonde, dus even wachten. Rond kwart over kwam er iemand aan met de sleutel, dus we konden eindelijk op weg. Eigenlijk ook niet zo erg, want het was inmiddels licht geworden. En door de bossen over een zandpad, zonder verlichting, geen goed idee.
Na ongeveer 2 km kwamen we op de verharde weg en waren we op weg naar Andouang Tuk, volgens de gids zou daar rond 11 uur de bus langskomen naar Koh Krong. De volgende 100 km na Andouang liep door de bergen, met geen enkel plaatsje onderweg. Dus dat was voor ons niet te overbruggen. En als we de bus naar Koh Krong nemen, hebben we daarna nog 2 dagen om in Trat aan te komen. Daar moeten we maandagochtend vertrekken om 10 km verder de boot naar Ko Chang te nemen. En van Koh Krong naar Trat is ook nog ruim 100 km, het gaat lukken, maar niet als we die 100 km door de bergen nog moeten doen.
Het aantal stalletjes werd al minder en na een uurtje fietsen stopten we bij een stalletje en bestelden we rijst en koffie met melk. De rijst werd geserveerd in een kommetje, ik zal jullie niet de beschrijving geven van hoe het er uit zag. Maar dat eet ik niet, en ik ben geen moeilijke eter. Dan maar honger, koffie met zoete melk vult ook. Op het moment dat we wilden vertrekken kwam er een vrouw langs met een mand met daarin bananenbladeren die heel warm waren. Er zat in kokos gebakken banaan in, heerlijk!! Sommige problemen lossen zichzelf op!?
Het landschap was enorm mooi, rijstvelden, buffels, en daar weer van die witte vogels op, paarse waterlelies, huizen op palen. Maar ook veel armoede, we denken ook naar hun begrippen. Vergelijken met ons Nederlandse leven is niet te doen, wij maken ons druk om winterbanden en hier proberen ze wat eten te krijgen. Vriendelijk blijven ze wel, we worden de hele tijd toegeroepen en alle kinderen zwaaien naar ons.
Om kwart voor 10 rijden we Andouang Tuk binnen en we zien een groep backpackers net in een bus stappen, de andere richting op. Een jongen blijft achter en dat bleek een Nederlandse jongen te zijn die ook naar Koh Krong wilde gaan. Een restaurant terug zou de bus stoppen, wist hij te vertellen. Wij daar naar toe en hij ook. Een heel leuk gesprek gehad met die jongen. Een van de omstanders wist te vertellen dat de bus rond half 12 zou vertrekken. We hadden dus bijna 2 uur om te overbruggen. En inderdaad rond half 12 kwam de bus, maar helaas nog maar 1 plaats vrij en de fietsen gingen er al helemaal niet in. Dus daar stonden, wij snel plan B bedenken.
Er stond al een tijdje een Toyota stil met een opschrift dat de auto was geschonken door de Japanse regering. De chauffeur zat ook in het restaurant te eten, ik had hem al een keer vriendelijk gegroet. Buiten stopte ook een auto van een soort tapwacht van het Angkor Bier. De chauffeur sprak Engels en ik vroeg hem of hij aan die andere man wilde vragen of hij naar Koh Krong ging en of hij ons en de fietsen mee wilde nemen. En dat wilde hij, dank je wel plan B. Met behulp van redelijk wat omstanders de fietsen ingeladen en vastgebonden. Het was een Toyota met dubbele cabine, Janny achterin en ik moest voorin komen zitten. De man sprak geen woord Engels, dus gesproken hebben we niet. De weg was inderdaad door een verlaten berggebied, met onderweg nog een waarschuwingsbord voor overstekende olifanten. Heel weinig stalletjes onderweg en overnachtingsmogelijkheden hebben we al helemaal niet gezien. Wel veel steile beklimmingen, daar was Janny helemaal blij om dat we die niet hoefden te fietsen.
Na 1,5 uur rijden kwamen we aan in Koh Krong, aan de rivierkade werden we uitgeladen en de chauffeur weigerde geld aan te nemen. De fietsen opgeladen en op zoek naar een koel helder biertje, geen probleem om dat te vinden. Daarna een hotel gezocht, we vonden dat we een goed hotel verdiend hadden, na 2 nachten guesthouses. Het grootste hotel gezocht, met balkon aan de rivier, een heerlijk groot bed en een douche met warm water, daar knapt een fietser van op.
Tegen vier uur gingen we de stad in om wat te winkelen, maar dat valt nog niet mee om hier geld uit te geven aan iets wat je ook wilt hebben. We hadden vanmiddag al een Italiaans restaurant gezien, daar nog wat Riel uitgegeven aan een heerlijke milkshake. Aan de oever, gedeeltelijk boven de rivier, was een heel mooi restaurant gebouwd, Chez Laurent en dat kunnen we wel aanbevelen. Mochten jullie hier willen gaan eten.
De teller vandaag stond op 42 km fietskilometers, het totaal is nu 625 km. Morgen de grens over naar Thailand. En dan in 2 dagen naar Trat, naar Penny’s Guesthouse op Ko Chang.
Het begon al heel onverwacht, fietsen aan deketting en wij opgesloten. De eigenaresse had al aangeboden om onze fietsen na sluitingstijd in het restaurant te zetten. Maar we hadden het vermoeden dat ze niet om 6 uur open zouden zijn. Maar daarom had ze onze fietsen aan de ketting gelegd met een hangslot waar wij de sleutel niet van hadden. De toegangspoorten zaten ook op slot, dus daar stonden we om 6 uur kant en klaar, maar opgesloten. We hadden ook geen idee waar de familie woonde, dus even wachten. Rond kwart over kwam er iemand aan met de sleutel, dus we konden eindelijk op weg. Eigenlijk ook niet zo erg, want het was inmiddels licht geworden. En door de bossen over een zandpad, zonder verlichting, geen goed idee.
Na ongeveer 2 km kwamen we op de verharde weg en waren we op weg naar Andouang Tuk, volgens de gids zou daar rond 11 uur de bus langskomen naar Koh Krong. De volgende 100 km na Andouang liep door de bergen, met geen enkel plaatsje onderweg. Dus dat was voor ons niet te overbruggen. En als we de bus naar Koh Krong nemen, hebben we daarna nog 2 dagen om in Trat aan te komen. Daar moeten we maandagochtend vertrekken om 10 km verder de boot naar Ko Chang te nemen. En van Koh Krong naar Trat is ook nog ruim 100 km, het gaat lukken, maar niet als we die 100 km door de bergen nog moeten doen.
Het aantal stalletjes werd al minder en na een uurtje fietsen stopten we bij een stalletje en bestelden we rijst en koffie met melk. De rijst werd geserveerd in een kommetje, ik zal jullie niet de beschrijving geven van hoe het er uit zag. Maar dat eet ik niet, en ik ben geen moeilijke eter. Dan maar honger, koffie met zoete melk vult ook. Op het moment dat we wilden vertrekken kwam er een vrouw langs met een mand met daarin bananenbladeren die heel warm waren. Er zat in kokos gebakken banaan in, heerlijk!! Sommige problemen lossen zichzelf op!?
Het landschap was enorm mooi, rijstvelden, buffels, en daar weer van die witte vogels op, paarse waterlelies, huizen op palen. Maar ook veel armoede, we denken ook naar hun begrippen. Vergelijken met ons Nederlandse leven is niet te doen, wij maken ons druk om winterbanden en hier proberen ze wat eten te krijgen. Vriendelijk blijven ze wel, we worden de hele tijd toegeroepen en alle kinderen zwaaien naar ons.
Om kwart voor 10 rijden we Andouang Tuk binnen en we zien een groep backpackers net in een bus stappen, de andere richting op. Een jongen blijft achter en dat bleek een Nederlandse jongen te zijn die ook naar Koh Krong wilde gaan. Een restaurant terug zou de bus stoppen, wist hij te vertellen. Wij daar naar toe en hij ook. Een heel leuk gesprek gehad met die jongen. Een van de omstanders wist te vertellen dat de bus rond half 12 zou vertrekken. We hadden dus bijna 2 uur om te overbruggen. En inderdaad rond half 12 kwam de bus, maar helaas nog maar 1 plaats vrij en de fietsen gingen er al helemaal niet in. Dus daar stonden, wij snel plan B bedenken.
Er stond al een tijdje een Toyota stil met een opschrift dat de auto was geschonken door de Japanse regering. De chauffeur zat ook in het restaurant te eten, ik had hem al een keer vriendelijk gegroet. Buiten stopte ook een auto van een soort tapwacht van het Angkor Bier. De chauffeur sprak Engels en ik vroeg hem of hij aan die andere man wilde vragen of hij naar Koh Krong ging en of hij ons en de fietsen mee wilde nemen. En dat wilde hij, dank je wel plan B. Met behulp van redelijk wat omstanders de fietsen ingeladen en vastgebonden. Het was een Toyota met dubbele cabine, Janny achterin en ik moest voorin komen zitten. De man sprak geen woord Engels, dus gesproken hebben we niet. De weg was inderdaad door een verlaten berggebied, met onderweg nog een waarschuwingsbord voor overstekende olifanten. Heel weinig stalletjes onderweg en overnachtingsmogelijkheden hebben we al helemaal niet gezien. Wel veel steile beklimmingen, daar was Janny helemaal blij om dat we die niet hoefden te fietsen.
Na 1,5 uur rijden kwamen we aan in Koh Krong, aan de rivierkade werden we uitgeladen en de chauffeur weigerde geld aan te nemen. De fietsen opgeladen en op zoek naar een koel helder biertje, geen probleem om dat te vinden. Daarna een hotel gezocht, we vonden dat we een goed hotel verdiend hadden, na 2 nachten guesthouses. Het grootste hotel gezocht, met balkon aan de rivier, een heerlijk groot bed en een douche met warm water, daar knapt een fietser van op.
Tegen vier uur gingen we de stad in om wat te winkelen, maar dat valt nog niet mee om hier geld uit te geven aan iets wat je ook wilt hebben. We hadden vanmiddag al een Italiaans restaurant gezien, daar nog wat Riel uitgegeven aan een heerlijke milkshake. Aan de oever, gedeeltelijk boven de rivier, was een heel mooi restaurant gebouwd, Chez Laurent en dat kunnen we wel aanbevelen. Mochten jullie hier willen gaan eten.
De teller vandaag stond op 42 km fietskilometers, het totaal is nu 625 km. Morgen de grens over naar Thailand. En dan in 2 dagen naar Trat, naar Penny’s Guesthouse op Ko Chang.
-
28 December 2012 - 16:45
Corrie:
Wat een schitterende natuur. En inderdaad zo te zien een lekker bed. Welterusten voor straks. Slaap lekker.
groetjes Corrie en Frits -
28 December 2012 - 17:20
Wil:
Oei wat een dag met verrassingen.Jullie zijn echte avonturiers en niet voor een gat te vangen.
Niet met de bus? dan maar met de auto.Lachen hoor.
Je moet het maar kunnen.
Wat een mooie foto's: vooral de laatste mooi van kleur. Om zo in te lijsten.
Janny hou nog even vol. De rustdagen zijn er bijna. Zondag zijn jullie al 3 weken weg, waar blijft de tijd.
Heerlijk slapen en morgen weer fris op.
gr Frans en Wil -
28 December 2012 - 19:19
Linda:
Wat een leuke verhalen weer.
Gelukkig lukt het met plan B steeds wel.
Geniet van jullie rustdagen.
Liefs Christian, Linda en Saar -
28 December 2012 - 19:20
Wil Vugts:
Hoi Ad en Janny,
Ik heb nu een paar dagen in één keer gelezen. Enerverend om te lezen maar voor jullie gelukkig relaxt.
Een beetje afzien hoort erbij. Opvallend is dat kleine probleempjes zich steeds weer vanzelf oplossen.
Vertrouwen op wat er komen gaat is het toverwoord. En toeval bestaat niet. Moesten we in ons kikkerlandje ook eens wat vaker toepassen. Mijn petje af voor jullie doorzettingsvermogen.
Bedankt zover voor de mooie verhalen en foto's want het is telkens weer genieten.
Ben benieuwd wat er nog komen gaat .
Succes.
Groet,
Wil en Margaret Vugts -
28 December 2012 - 20:28
Wilma :
hallo Ad en Janny t word wel heel erg spannend af en toe ,wel koelbloedig van jullie en inderdaad soms los t van zelf op!zoals met de bananen in kokos.t afvallen zal nu wel geen probleem geven.?leuk ook dit verslag .nog ff dan n week relaxen op ko chang.xxwilma harry
-
28 December 2012 - 20:54
Annelies:
Jd ik ben helemaal onder de indruk,tjonge wat n avontuur en wat zullen jullie die douche gemist hebben,het lijkt wel n docu van tv als ik zo alles lees en de foto s zie ,deze ervaring pakt niks en iemand jullie af ,geniet van het luxe jotel en hou nog even vol
Als ik jullie niet meer lees en kan volgen de komende dagen wens ik jullie ook namens Bert en goed gelukkig en fietsrijk nieuwjaar.succes Annelies.
-
28 December 2012 - 21:45
Arnold:
hihi het is allemaal geweldig ik heb t net laten lezen aan aicheline (nichtje) die was ook oonder de indruk. ik vraag me af ze zeggen altijd dat daar van die enge insecten zijn maar die hebben jullie natuurlijk niet gezien. groetjes en veel plezier in Thailand -
29 December 2012 - 08:50
Thea:
Soms hebben we wat geluk nodig! Bij jullie lukt dat steeds ook heel aardig.
En even een onderwijs momentje: die witte vogel op de rug van de koe is een reiger,die herken ik van Suriname. En die paarse waterlelies dat zouden zomaar lotusbloemen kunnen zijn.
Geniet er verder nog van en een goede jaarwisseling toe gewenst,
Roy en Thea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
