kennismaken met Ho Chin Minh City

Kennismaking met Ho Chi Minh City
De vliegreis was lang, lang, lang maar met Singapore Airlines best wel vol te houden. De personeelsfunctionaris heeft een goed aannamebeleid en hij is niet blind. Misschien iets voor mijn werkgever?
In Singapore hadden we enkele uren wachttijd die gevuld werd met cappuccino, muffins en winkelen. Toevallig liepen we langs een soort stoel waarin je kon gaan liggen met je voeten in een massage-apparaat. Daar knappen ze lekker van op.
In Ho Chi Minh City (HCMC) aangekomen, begon het grote wachten, het moment dat we weer verenigd werden met onze fietsen. Er was nergens een loket voor afwijkende bagage, maar uiteindelijk kwamen ze dan toch nog via de normale bagageband. Van 1 fiets was de bescherming bij het stuur een stuk weg, de andere zat nog volledig ingepakt. Door deze opening zagen we dat van 1 bar-end de dop was verdwenen. Gelukkig kun je ook zonder bar-endafsluitdop (mooi Ruzzle-woord) fietsen. De bagagekarren hadden grotere wielen waardoor de liggende fietsen mooi vrij van de grond bleven. Vrij snel vonden we de chauffeur die klaar stond met een bordje met onze naam. Met enige moeite kregen we de fietsen alle bagage er in. En op weg naar het hotel. Wat een verkeerschaos is dat, de bromfietser komen van alle kanten. Ik heb het nog gezien, maar er gaat er nog eens een van boven of beneden komen. Veel claxonneren, maar het klinkt niet agressief, meer waarschuwend. Wonder boven wonder zijn we zonder een aanrijding bij het hotel aangekomen. Bij het uitladen trok de chauffeur een handgreep van de koffer kapot. Hij weet niet dat we die toch achterlaten. De kamer bleek op de 3e verdieping te zijn, met maar een hele kleine lift. Wordt nog een probleem om de fietsen boven te krijgen. Janny vertelde dat we pas getrouwd zijn en meteen moesten we naar een andere kamer, daar hadden we een groot 2-persoonsbed en nu hebben we dat niet.
Even wat gerust op de kamer op de 3e en wat later telefoon van de balie. De andere kamer op de 7e was klaar voor ons. Dus alle spullen daarnaar toe verhuisd, de fietsen stond nog ingepakt bij de balie. Op de 7e eerst een douche genomen en schone kleren aan. Beneden begonnen aan het uitpakken van de fietsen. In de hal stonden 2 onbekende mannen die meteen begonnen mee te helpen. Ze stonden eerst vol verbazing naar de fietsbel te kijken en even later naar de fietscomputer.
Rechtop paste de fiets in de lift, dus fiets 1 naar boven gebracht. Terug voor fiets 2, het ging in een rap tempo. Mijn fiets bleek dus de dop te missen maar ook was er iets afgebroken, maar dat gebeurde al in de parkeergarage onder mijn huis. Op mijn stuur zit een soort verlengbuisje op een uitsteeksel. Op dat buisje zitten de fietscomputer, de verlichting en de houder voor de GPS. De rest van mijn stuur zit namelijk al vol. Gereedschap ter hand genomen en wat dingen verplaatst en veranderd op het stuur. Het belangrijkste zit er nu weer op, de fietscomputer, de GPS-houder en de fietsbel. Hierdoor heb ik de hoek van de fietstas wel wat moeten wijzigen waardoor het zicht op de kaart wat minder is. Maar ja, improviseren hoort er bij.
Na een korte slaap zijn we de stad ingelopen en vlakbij in een park was een soort eet- en drankfestival. Daar hebben we wat van de bbq gegeten en een biertje gedronken. Het viel ons op dat het al heel vroeg donker is, rond 18 u is het echt al nacht. In dat park stonden ze ook overal te sporten, net als bij ons in de sportschool, in de zumba-les of op de badmintonclub. En overal loopt het publiek gewoon tussendoor. Op een hele drukke kruising was een restaurant met een dakterras waar we wat gegeten hebben. We bestellen bewust niet hetzelfde, we probeerden de Vietnamese kaart, dus afwachten of je het lekker vindt.
Op weg naar het hotel kocht Janny nog 2 armbandjes, de vraagprijs was 120.000 Dong (€ 4,50). Maar ik had geleerd om altijd af te dingen. Het kostte wat moeite en ze moest ons achterna lopen, maar voor 50.000 Dong hapte ze toch toe, € 1,85. Aan de overkant probeerden we nog een horloge Prada en een Breitling, vraagprijs € 63. Niet gekocht, we wachten nog wel af.
Janny ligt nu lekker al te slapen, ik ben dit nog aan het typen. Reisverslag opslaan en uploaden naar waarbenjij.nu , nog wat foto’s erbij en dan ook naar bed.