26 april 2011

26 april 2011 – dag 4, lang en moeilijk
Vannacht heb ik bijzonder slecht geslapen, de spoorlijn in het dorp was wel mooi om te zien, het passeren van een trein duurde zeker 5 minuten. Ik heb een filmpje gemaakt vanaf het begin en een foto van de laatste wagon. Jammer was dan er vanaf 5 uur zowat iedere 20 min een trein passeerde. En de machinist is zeker verliefd op de claxon, het klonk alsof de trein door mijn tent reed. Ik was dan ook al om kwart voor 7 wakker en uit bed. Om half acht was alles opgepakt en kon de dag beginnen, nog steeds de keuze tussen Charlottesville en Afton.
Het weer was wat minder, bewolkt en tegenwind. Je kunt niet iedere dag geluk hebben. Het viel de eerste uren niet mee om kilometers te maken. Onderweg een paar keer gestopt bij de befaamde benzinepompen, ze hebben er werkelijk alles. Tegen 11 uur kwam ik eerst nog langs een supermarkt, laten ze nu toch ook gratis koffie hebben. Een French Vanilla gekozen, in een grote beker. Twee heerlijke koeken en een flesje Cola. Is dat een verantwoord ontbijt?
Een uur later kwam ik weer bij een benzinepomp, 4 mannen op de veranda. Die het over politiek, de oorlog en het weer hadden. Binnen een hamburger gescoord en wat drinken. Als je op de fiets bent, heb je zo aanspraak. Snel weer verder, Charlottesville was in de buurt en Afton zou ik nog kunnen halen. Tegen 2 uur was ik er en na wat vragen naar de weg reed ik tegen half 4 er weer uit. Eerst nog een stuk drukke doorgaande weg.
Ik had uitgerekend dat ik er tegen half 6 zou kunnen zijn, nu maar hopen dat de Cooking Lady thuis was en dat ze zou koken. Ik had een enorme honger ondertussen, maar ik wilde niet meer stoppen. Toen ik nog ca 15 km moest, begon het flink te regenen. Regenhoezen om de tassen en mijn regenjack aangedaan toen ik een viaduct passeerde.
De laatste km’s waren zwaar, heel zwaar, zo zwaar dat ik het laatste stuk moest lopen. Ik kreeg mijn fiets anders echt niet naar boven. Het huis van Cooking Lady gevonden. Ze heet met haar voornaam Curry en toen in 1976 voor de eerste keer de Transam werd gereden, heeft zij hier fietsers ontvangen die allemaal iets achterlieten. En het was er regelmatig heel druk.
Ze bleek thuis te zijn, maar ik zag helemaal niets van enige activiteit, alles was verder ook dicht. Ze stond me te woord en ze bleek sinds vorig jaar er mee gestopt te zijn. Ze had een operatie van haar rug ondergaan waardoor ze nu heel erg kreupel liep. Dus koken deed ze zeker niet meer. Ze merkte dat ik echt honger had en dat ik toe was aan een droge slaapplaats. Ik kreeg de sleutel van de schuur, zal ik het maar noemen. Het zijn ca 6 kamers die allemaal de muren compleet bedekt hebben met kaarten, krantenknipsels, brieven, je kunt het niet opnoemen. Er staat nog een hele aparte tandem binnen, de achterste fietser moet sturen.
De keuken is ook niet echt meer van deze tijd, zal ik maar zeggen. Ik mocht alles pakken wat ik wilde om te eten. Het is maar goed dat mijn moeder altijd tegen mij zei: “Ach jongen, vroeger stond er ook niet op tot hoelang het houdbaar was” Bedankt voor de les, ma!
Wat heb ik dan op: een pakje noedels klaargemaakt, een drankje wat ik van poeder moest maken, bijzonder sterk spul. Daarna aan de thee, eerst de kop uitgespoeld. En ook alles alleen maar aangeraakt met besteksetje wat ik bij me had.
Nu plannen maken voor morgen, ik denk dat ik me morgen trakteer op een motel, Vandaag voldoende ontberingen gehad.