28 april 2011 - slapen op een tafel

28 april 2011 – heerlijk weer en tegenslag
Maar niet zo erg hoor, die tegenslag. Het was tegenwind, maar dan wel hard en lang. Vandaag stond Troutville of Catawba op het programma, 72 of 105 km. Ik had alles voorbereid op een natte dag, want de weerberichten die ik op tv had gezien, waren niet echt geweldig. Ik had ook nog iets eerder kunnen stoppen als het nodig was, in Buchanan. Het ging toch weer meestal omhoog en dan met die flinke tegenwind, daalde het gemiddelde enorm. Ik was tegen 4 uur in Troutville en Catawba was nog 32 km verder.
Onderweg kwam ik nog zo’n hondje tegen, die altijd dezelfde naam hebben: Hij doet niks. Nee, ik deed niks, ik fietste een behoorlijk stuk verder over de weg en maakte totaal geen aanstalten om van de weg af te gaan, laat staan een erf op te gaan. Komt Fikkie op me afrennen alsof ik zijn baasje heb vermoord. Een paar flinke Nederlandse krachttermen deed hem toch wel schrikken. Wat een k..beesten hier.
Ik besloot dus om te stoppen in Troutville, eerst naar binnen in de townhall. Aan de overkant was een speelpark waar ik kon kamperen. Dus ik naar de overkant, een gratis overnachting om die van afgelopen nacht te compenseren. Er stond een grote overkapping met banken en tafels, en op een tafel kun je heel goed slapen. Aan de overkant was ook de brandweerkazerne en er was ook iemand bezig daar. Douchen ging niet in het park en bij de brandweer zouden ze er vast wel een hebben. Dus ik naar binnen en de man vond het geen probleem, zou dat in Nederland ook zo werken? Gastvrij zijn ze hier dus zeker. Aan de overkant was een supermarktje dus daar avondeten gekocht. Wat eet een fietser zonder kookgerei? Het moet zo te eten zijn, geen voorbereidingen dus. In mijn mandje lag een grote sinasappel, een blikje zalm, Ricotta cheese, blikje mandarijnen en frisdrank. De vrouw had al vrij snel in de gaten dat ik de Trans Am deed. Of ik iets in het boek wilde schrijven en als ik morgenvroeg koffie wilde komen drinken, geen probleem ze was om 8 uur weer open.
Nu terug naar het park, en alles stond er gewoon nog. Douchespullen opgehaald, in de kazerne kreeg ik zelfs handdoeken aangereikt. Dan voel je je toch weer een stuk beter. In het park kwam een man naar me toe, de Park Director. Een gezellige vent die me echt het gevoel gaf, alles te weten en alles te willen doen voor een fietser. Hij gaf me ook het adres en telefoonnummer van een echtpaar waar ik morgen zou kunnen overnachten. De stroom werd ingeschakeld waardoor ik de netbook kon opladen en ik blijk hier ook internetverbinding te hebben, gewoon midden in het stadspark. Dus dit verslag en de foto’s ga ik dadelijk nog plaatsen
En voor de cijfertjes: vandaag 72 km gereden, totaal is 529 km.