29 april 2011 - tegenwind

29 april 2011 – de dag van de tegenslagen
De internetverbinding stopte er gisteren mee dus het verslag plaatsen lukte niet meer. Ik heb vannacht onder een grote overkapping geslapen. Maar als je de tent niet op hoeft te zetten, doe je dat ook niet. Dus waar ga je dan liggen? Gewoon op tafel. Best wel koud vannacht en ook hier liep er weer een spoorlijn dichtbij. En ook nu was de machinist heel erg blij met zijn nieuwe claxon, zo verschrikkelijk vaak ging dat ding. Hoewel je bij de eerste keer ook onmiddellijk wakker was. Als het me lukt om een filmpje te plaatsen, moeten jullie maar eens luisteren.
Tegenslagen? Jazeker, 3 stuks nog wel, tegenwind, tegenwind en tegenwind. Wat een verschrikkelijk zware dag, soms werd ik bergafwaarts tot stilstand geblazen. Ook naar beneden toe moest ik meetrappen, terwijl dat eigenlijk altijd de beloning is van de klim. Ik had vandaag ca 100 km gepland, tot Radford. Maar het is Christiansburg geworden, ook nog een heel verhaal.
Onderweg niet veel kunnen eten, tegen half 12 het ontbijt en rond 3 uur iets van een lunch. Daar had ik een Chuck Wagon, groot, vet en lekker. Niet geschikt voor mijn dieet maar wel voor de Transam Biker.
Enkele km’s voor Christiansburg werd ik ingehaald door een fietser die ontzag voor me had, gezien mijn bagage wat ook mee omhoog moest. Dat vond ik dus ook zwaar, hij had zoiets nog nooit gezien. Hij vroeg waar ik wilde stoppen, ik had gezien dat er weer een Super 8 motel was. Ik moest nodig de was doen, en gezien afgelopen nacht was ik ook toe aan een echt bed. Hij zou me daar wel naar toe brengen en hij liet merken dat hij zeker even van de route af zou wijken. Ik moest toch nog wel wat extra km’s maken, jammer want het centrum zag er leuk uit. Uiteindelijk kwamen we bij de kruising waar ik links en hij rechts moest. Hij heeft het adres van mijn blog gekregen en ik zijn naam. Chris Webb als je dit leest, heel erg bedankt voor de hulp.
Wat een toeval, in Christiansburg geholpen door Chris, mijn zoon heet Chris en mijn schoonzoon Christian. Is dat toeval? Maar goed, ingeschreven bij het motel, binnen de was gedaan in de wasbak. Gedoucht, geschoren, deo en aftershave, vader gaat op stap. Maar dan naar Denny’s aan de overkant. Een glimmend restaurant, 2 Harleys voor de deur, binnen rood leer en chroom. Ik had iets van uitgebakken spek met eieren en een soort uientaart. Maar een fietser heeft veel honger, dus nog maar iets gekozen, een soort frietjes met gebakken uitjes en gesmolten kaas. Was dat nou van fase 1 van het Dukan-dieet of was het fase 28? Drinken staat niet apart op de rekening, maakt ook niet hoeveel glazen je neemt. Als het bijna leeg is, komen ze vragen of je er nog een wil.
Ik had nog wat zitten lezen in het routeboek en nu snapte ik ook waarom Chris een andere route nam, wat stond er over een bepaalde beklimming die ik nu had omzeild: The climb from hell, plotted surely by masochists who never turned a crankset in their lives. En verder staat er ook nog dat alle fietsers Virginia de staat was waar het fietsen het meest lastige was. Samen met de tegenwind die misschien wel een gevolg is van de tornado’s een paar honderd kilometer zuidelijker, maakt het heel erg lastig. De kilometers die ik nu tekort kom voor mijn gemiddelde haal ik nog wel in. Dan doe ik op een rustdag maar een halve dag fietsen, dat is toch ook rusten dan?
Onderweg heb ik ook nu weer last gehad van blaffende en rennende honden, het zijn toch de beste vrienden van een mens? Nu deze honden zeker niet. Ook 2 keer een schildpad gezien die bezig was met een oversteek. En ook 2 keer een schildplat die niet meer bezig was met de oversteek. Auto-schildpad 1-0.
Morgen ook een gedenkwaardige dag, ik ga over naar de volgende kaart. De eerste zit erop. En via de mail kreeg ik een foto van mijn kleinkind, mijn dochter heeft gisteren een 3D-echo gehad. En ik denk echt dat mijn kleinkind de mooiste is en zal zijn. Linda, ga zo door, best lastig om een mens te maken maar aan jou wel toevertrouwd.
Vandaag 80 km, totaal 609 km