13 mei 2011 - naar Illinois

13 mei 2011 – van Kentucky naar Illinois
Vanochtend stond ik om 8 uur helemaal klaar om te vertrekken, net op dat moment begon het flink te regenen. Zo’n regenbui waarvan je binnen 5 minuten kletsnat van bent, ik besloot dus om te wachten maar ik had me zelf wel de grens gesteld van tot uiterlijk 9 uur en dan ga ik. Maar om half 9 was het droog en kon ik op weg. Wel een beetje vreemd om buiten de route te fietsen, niet dat ik bang was om Carbondale niet te vinden. Ik had een kaart en ik heb mijn GPS, maar geen gegevens van wat ik onderweg kan verwachten. Mijn stops voor ontbijt enz laat ik altijd afhangen van de aanwijzingen op de kaart. Nu ga ik iedere keer stoppen als ik iets wil, ik weet niet wat er nog gaat komen. Bob had wel gezegd dat er na ca. 6 mijl in Poole een goede gelegenheid zou zijn om te ontbijten. Dus in Poole naar de benzinepomp en daar een sandwich ham/kaas besteld met honey-mustardsauce. Groot en heerlijk, dat kan ik jullie verzekeren. De vrouw die de sandwich had gemaakt kwam een praatje maken en ze stond er toch wel heel erg versteld van, op de fiets van Virginia naar Oregon. Ze stond erop dat ze mij nog een sandwich mee mocht geven, op haar kosten, want ik zou zeker wel honger krijgen onderweg en dan kwam de sandwich van pas. Of ik een koelbox bij me had, nee daar had ik niet op gerekend. Maar mijn stuurtas is wel lekker koel. Hoe vriendelijk kun je zijn?
Tegen 12 uur en 50 km verder reed ik naar de brug over de Ohio-river. Het leek wel een beklimming, zo steil was de brug. De Ohio-river had inderdaad heel veel land onder water gezet, ik denk dat ik blij mag zijn dat ik niet gewacht heb op de ferry. Dat zou nog wel een flink aantal dagen hebben kunnen duren. Na de brug passeerde ik de grens met Illinois, de 3de staat van mijn lijstje.
Tegen 3 uur kwam ik Harrisburg aan en dat zou mijn eindpunt zijn voor vandaag, ik had inmiddels 102 km gefietst. Wel over een vlakke, I-13 maar wel met de hele middag tegenwind. Morgen dan maar naar Carbondale of nog een stukje verder naar Murphysboro. Daarna is het nog maar 62 km naar de grens met Missouri. En daar beginnen de hele lange rechte wegen. Nog niet echt vlak, maar geen bergen meer.
Vannacht in een motel, lekker luxe weer eens. Zojuist heerlijk Italiaans gegeten en wat rondgelopen in Harrisburg. Ook al had ik dan tegenwind, het voelde vandaag wel als een meevaller. Morgen weer terug op de route, voelt ook fijn.