19 juni 2011 - Oregon, de laatste staat

Het zag er redelijk uit bij vertrek, bewolkt maar een lekkere temperatuur. Niet voldoende voor de zomeroutfit, maar een stuk beter dan de afgelopen week. In Cambridge eerst een ontbijt genomen, de volgende mogelijkheid is in Oxbow, een afstand van 67 km en dat is teveel op een lege maag.
Voor vandaag staat de grens met Oregon op het programma, de 10e en laatste staat van mijn lijstje. Het einddoel komt zo wel heel dichtbij, volgende week maandag moet het zover zijn dat ik aan het strand sta van de Pacific.
Na het verlaten van Cambridge staat de 1e beklimming al op het menu, van 600 naar 1250 meter. De beklimmingen hier zijn een stuk beter te doen dan in het begin, de Apallachian en de Ozark Mountains. Daar moest ik regelmatig lopen en dat is hier nog helemaal niet nodig geweest. De wegen hier zijn aangelegd na het ontstaan van de T-Ford en die kon geen steilere hellingen aan.
Na de top liep de weg langs een groot stuwmeer, de grens tussen Idaho en Oregon liep over dit meer en de rivier. Na het passeren van de brug over de rivier was het dan zover, ik was in de allerlaatste staat van mijn reis, Virginia, Kentucky, Illinois, Missouri, Kansas, Colorado, Wyoming, Montana, Idaho en Oregon.
De weg liep verder over de andere oever van de rivier, schitterende uitzichten en vervolgens een smalle kloof in, de Hell’s Canyon. En vervolgens nog een flinke beklimming om mijn einddoel voor die dag, Richland, te bereiken. Ik had eerder kunnen stoppen maar door het passeren van de grens moest de klok weer een uur terug, dus had ik een uur extra die dag. Ik voelde me nog steeds perfect. Want onderweg was het zo warm geworden dat ik weer in een shirt met korte mouwen aan het fietsen was. De temperatuur lag tussen de 20 en 25 gr C.
In de afdaling naar Richland kwam ik nog een andere fietser tegen die ook de TransAm aan het fietsen was. Maar hij was aan het lopen bergop. Ik wilde hem niet ontmoedigen maar dan krijgt hij het aan de oostkust nog heel moeilijk. En hij had het nu al zo moeilijk, zijn fiets was ook heel erg opgeladen met van alles. En hij vertelde dat hij al een paar keer wat dingen naar huis had gestuurd.
In Richland was gelukkig weer een motel, want er moest gewassen worden. Het was nodig om alles weer schoon te hebben. De eigenaresse van het motel bleek ook een supermarkt te hebben waar je in moest schrijven. Voor de deur zat een echtpaar uit Seattle ook te genieten van een fietstocht. Na inschrijven een tijdje bij hen gezeten en ervaringen uitgewisseld.
De teller staat op 112 km voor vandaag. Morgen is het doel Sumpter. En morgen neem ik kaart 2 in gebruik. Op kaart 1 staat vanaf Eugene een route naar Astoria en een route naar Florence, beiden aan de kust en einddoelen van de TransAm. Gezien de tijd kies ik voor Florence. Morgen zal ik ook de 5000 km passeren, een respectabele afstand toch?