21 juni 2011 - weer een keer in de tent

Heerlijk geslapen in mijn prachtige motelkamer, schuin tegenover het motel was een restaurant dus daar een ontbijt genomen. De eerstvolgende mogelijkheid was in Austin Junction, 40 km. En dit is na 2 van de 3 passen die ik vandaag over moet. De 1e pas was meteen ook de moeilijkste, flink steil maar nog steeds te fietsen. Op het binnenblad, ik hoef tenslotte niet te winnen. Ik zou ook niet weten van wie, ik heb maar een doel: uiterlijk maandag aan de westkust te staan.
De 2e was wel hoger maar minder steil, die kon ik aan op het middenblad. Een heerlijke afdaling naar Austin Junction, waar de domper volgde. Gesloten op dinsdag en woensdag. Gelukkig heb ik voor dit soort gevallen nog een blik fruit bij me, gezond en heerlijk. Terwijl ik zat te eten kwam er een echtpaar langs die een rondrit van enkele dagen hadden gemaakt, hun auto stond hier op het parkeerterrein. De man van het stel was een van de 4000 deelnemers van de TransAm in 1976. Het jaar van het ontstaan van de route. En van het hostel in Mount Vernon waren zij samen de eerste gasten geweest.
Van start gegaan voor de 3e pas, de hoogste, ruim 1600 meter. Ook deze was heel goed te doen, en daarna een geweldige afdaling en een rit door een vlak dal, alles bij elkaar ruim 40 km. In het volgende stadje, Prairie City, was er gelukkig wel een restaurant open. En daarna op weg voor de laatste 35 km. Ik kwam nog een groep van 7 fietsers tegen die aan de westkust gestart waren en op weg waren naar Virginia. Het hele leuke is dat wij, lange afstandfietsers, elkaar herkennen aan de fiets en de uitrusting. En dat we altijd stoppen voor een praatje.
Rond half 5 was ik in Mount Vernon en het hostel voor fietsers had ik ook vrij snel gevonden. Maar helaas er was niemand thuis, wel stond er een enorme loslopende hond niet al te prettig te blaffen. Dus rechtsomkeert gemaakt en op zoek naar een motel. Die waren er 2 in dat dorp maar beiden hadden helaas geen plaats meer. Vlak voor het dorp was ik langs een camping gekomen, dus daar naar terug gefietst. Daar was echt nog wel plaats voor mijn kleine tentje. Voor 5 dollar sta ik op deze camping. Voor het eten moest ik weer terug fietsen naar het dorp, geen wereldtent daar, maar voldoende om je buik vol te hebben.
Door al dit op en neer fietsen staat de teller vandaag op 115 km. Morgen is het doel Mitchell, met op het einde weer een flinke pas. Nog 6 dagen!!!