25 september – we zijn bijna in Foz de Iguazu

Het moment dat ik dit verslag schrijf, is als we in Posada zijn. En dat is 3 dagen na mijn vorige verslag, we hebben samen zojuist de rit nog even besproken. Want als je veel in de auto zit, lijken alle dagen wel op elkaar. De dag dat we in Jesus Maria vertrokken, hadden we het plan om naar Mar de Chicuita te gaan. Dat is een heel groot meer en zo groot dat vroeger de veroveraar van Argentinie dacht dat hij de oceaan had bereikt. Helaas was het heel slecht weer daar, wel lekker warm maar heel veel wind. Natuurlijk nog even de GoPro onder water gehouden, later bleek dat het water toch wel te troebel was. In die plaats was ook een hotel wat al jaren verlaten was, een fotografisch paradijs. Maar helaas hekken die de boel prima afschermden. Je kon wel zien dat het in de zomer een toeristisch paradijs moet zijn. Maar alles was nu dicht.
Bij een pompstation heb je bijna altijd een wifi-verbinding en een restaurant. Aan het begin van de middag zoeken we die dan een op. Ons einddoel voor dinsdagavond was in Parana, een stad aan de rivier Parana. De Parana wordt stroomafwaarts de grensrivier tussen Argentinie en Paraguay. Via Booking.com vonden we een aardig hotel in Parana. Helaas bij aankomst toch geen kamer vrij, we hadden te laat geboekt. Vreemd, want van Booking.com had ik via de mail de bevestiging gekregen. De eigenaar wist een paar blokken verder nog wel een ander hotel wat ook betaalbaar was. Zo kwamen we dan terecht in Hotel San Jorge, een prima locatie. Tenminste voor 1 nacht.
We hadden ook een soort schema gemaakt voor de rest van de dagen, we wilden nog wat dingen zien en op 5 okt moeten we de auto inleveren in Buenos Aires. We willen 3 dagen in Foz zijn, bij Foz zijn de grootste watervallen ter wereld en het ligt midden in de oerwouden. En aan de grens met Brazilie. En dat willen we allemaal zien en doen. Daarom wilden we woensdag 24 sept flink wat kilometers maken en Posadas bereiken, daarna is het nog maar ca 350 km naar Foz.
Posadas ligt aan de rivier de Parana en aan de overkant ligt Paraguay. En daar zijn we vandaag, donderdag 25 september naar toe gegaan. We wilden niet met een toeristenbus maar gewoon met de lijnbus tussen de Argentijnen. En dat hebben we dus ook gedaan. De bus kon echt wel wat onderhoud gebruiken, voor mij was de bodemplaat te zien en die was danig aangetast door de roest. De grensposten liggen aan beide zijden van de brug over de Parana. Aan de Argentijnse kant moesten we allemaal de bus uit en een stempel halen, om Argentinie te verlaten. De bussen rijden iedere 20 minuten, de bus waar wij uit kwamen, heeft de passagiers van de bus voor hem weer meegenomen en wij moesten wachten op de volgende bus. En dan aan de kant van Paraguay weer hetzelfde ritueel. En aan de grens heel, heel veel kraampjes en winkeltjes. De eerste indruk is dat het wat minder schoon is dan in Argentinie maar wel kleurrijker. In de bus zat een stel wat met rugzakken aan het reizen was, ze bleken uit Griekenland te komen en te zien aan de emblemen op de rugzakken waren ze al in heel veel landen geweest.
In het centrum bij de bus terminal stapten we uit, het is bijna niet uit te leggen wat je dan voelt. In een vreemd land, hoe heet het geld hier, hoe komen we eraan, hoeveel is het waard? De geuren, de kleuren, hoe zijn de mensen, de straten. In de bus had ik even een kort gesprek met een vader met zijn zoontje en ook hij waarschuwde ervoor dat ik mijn camera uit het zicht moest houden. Maar hier zag ik wel een geparkeerde auto met de ramen open en de sleutels in het contactslot. Toch wel een tegenstelling.
Bij de busterminal een drukte van jewelste, mensen die je een bus in willen krijgen, mensen die je een taxi in willen krijgen, mensen die je van alles willen verkopen. Ze zien niet opdringerig maar er zijn er wel veel van. Eerst ff pinnen en dan kijken we wel verder. Tegenover de busterminal een koffie gescoord met 2 empananas. Daarna de stad in en op zoek naar een Burger King, die we niet vonden. Het vreemde was ook dat er op de pinautomaat stond dat ik 120.000 Guarani had gepind, maar op de geleverde biljetten stond 120.000 mille, of te wel 120 miljoen. Voor de koffie moest ik 36.000 afrekenen, we wisten niet of de koffie nu heel duur of juist heel goedkoop was. Bij de Burger King hoopten we wifi te hebben om dit op te lossen. Onderweg begon het heel hard te regenen, gelukkig konden we nog net een boom bereiken om onder te schuilen. Het hield niet op en het busstation was nog een flink stuk lopen. Taxi laten stoppen en wij naar het busstation. Ik durfde nog niet af te rekenen in Guarani, 5 US dollar was prima. Nog even wat drinken bij het busstation en de bus weer terug. Bij beide grensposten hetzelfde ritueel, we zijn weer 4 stempels rijker in onze paspoorten.
Morgen op weg naar de Foz en onderweg gaan we nog een voormalig Jezuitendorp bezoeken, er zijn er veel van hier in de omgeving.

Iedereen bedankt voor de reacties op waarbenjij.nu en op Facebook.
Voor fotografen is het hier inderdaad heerlijk uitleven. Ik kijk ook al uit naar de watervallen (GoPro) en naar de jungle. Het zoutmeer was ook fantastisch.