2 mei 2011 - morgen in Kentucky

2 mei 2011 – naar de grens met Kentucky
Vanochtend al weer vroeg wakker, de wandelaars gaan vroeg op weg en dus ook inpakken. Om half 8 was ik weg. In het boek stond de etappe voor vandaag als een hele korte omdat er 2 hele zware beklimmingen inzaten en in de volgende etappe iets minder zwaar maar ook 3 stuks. Dan zou ik vandaag maar 60 km fietsen en dat vind ik vrij weinig. Dus niet zeuren, gewoon beide etappes op 1 dag. En ik hoef niet te winnen bij die beklimmingen, ik hoef alleen maar boven te komen.
Gisterenavond in dat huis nog heerlijk zitten kletsen met mensen uit alle delen van Amerika, ik was de enige fietser. Zij hadden ontzag voor mijn 6800 km op de fiets en ik voor hun 800 km te voet. Een van de mensen daar heette Eldersma en zijn opa kwam uit Friesland. De man was inmiddels 39 jaar en nog steeds geen vaste stek gevonden. Hij was nu bezig aan die trail van 800 km met de bedoeling om af te vallen. Als hij op zijn streefgewicht was, wilde hij naar Zuid-Oost Azie om daar ergens Engelse les te geven. Als dikke Amerikaan ben je in die landen een bezienswaardigheid en dat wide hij niet.
Ik had zitten eten in een pizza-restaurant met een Internetverbinding. Lekker zitten eten, te veel, en ondertussen mijn verslag en foto’s kunnen plaatsen.
Toen ik ca 25 km gereden had, kwam ik door een stuk bos wat flink geleden had, overal lagen afgebroken bomen, wat een drama om te zien. Even later werd ik even tegengehouden omdat er houthakkers bezig waren. De man die het verkeer regelde, vertelde dat dit het gevolg was van een tornado vorige week. Vreemd om te zien dat er grote bomen plat lagen en misschien 20 m verder een nagenoeg vervallen huis nog intact was. Ontzag voor de kracht van de tornado!!
Ik hoef niet iedere beklimming te beschrijven, ze waren gewoon allemaal enorm steil en lang. Ik verlang nog steeds naar het vlakke Kansas. Aan het einde van de dag heb ik ook enkele keren een stukje te voet moeten doen.
Onderweg zag ik de eerste telefooncel waar nog een telefoon in zat. Ik had een soort prepaid-kaart gekocht. Meteen mijn dochter Linda gebeld, ze was vandaag naar het ziekenhuis geweest voor een echo. Alles was prima, ze is nu 28 weken. Voor hen die het nog niet weten, ik word dus opa en ik daar ben ik enorm trots op. Ik kan niet wachten tot ik mijn kleinkind kan zien. En wat dacht je dan van met de kinderwagen het centrum in, heerlijk gaan showen. Nee, ik wil het wel weten hoor dat ik opa ben.
Ik zit ondertussen naar de tv te kijken, Osama is omgebracht. Ik vind dat goed nieuws, hoewel ik wel benieuwd ben naar de gevolgen. Want zijn aanhang is natuurlijk nog niet helemaal uitgeschakeld. Ieder volk heeft natuurlijk recht op zijn eigen manier van leven, maar niet alles is normaal, soms moeten we toch ingrijpen.
Ik zit nu in een motel in het Breaks Interstate Park. Interstate omdat het in Virginia en Kentucky ligt. Morgen ga ik de grens over en kom ik in Kentucky. Vlakker maar ook volgens alle boeken heel veel vervelende honden. Ik heb vandaag 126 km gefietst en ik zit nu op een totaal van 925 km. Dus morgen zou ik de eerste 1000 km kunnen passeren. Ik heb mijn plan al wel getrokken, ik ga proberen om in Hindman te komen, volgens de kaart een afstand van ca. 107 km.
Tot het volgende verslag. Ik vind het heel leuk om al jullie reacties te lezen. Dan merk ik dat mijn verslagen ook gelezen worden.