28 mei 2011 - slapen in een lodge

28 mei 2011 – knappe beklimmingen
Zoals gewoonlijk zat ik rond 8 u op de fiets, verder de Rocky’s in. Ongeveer 10 km verder kwam ik langs de afslag naar de Royal Gorge, niet genomen natuurlijk. Ik heb geen tijd om allerlei uitstapjes te doen en zoals ik later zou lezen in de reactie van Jani, was het ook niet zo spectaculair. Ik kwam langs een camping waar ik nog even wat repen insloeg voor onderweg. De juffrouw achter de balie vroeg wat ik aan het doen was en waar ik naar toe op weg was. Ik had het vermoeden dat er in Hartsel geen slaapgelegenheid zou zijn, zij ging meteen op zoek op Internet naar een hotel of motel daar. Ze had er een gevonden, Valiton Hotel, 500 Main Street. Fijn dat je weer zo geholpen wordt.
Onderweg zoveel geweldige uitzichten gehad, prachtige wolkenluchten maar goed, je kunt niet iedere keer stoppen voor een foto. De weg had ook goede vluchtstroken waardoor ik op mijn gemak kon fietsen. Niet dat het druk was overigens. De repen kwamen goed van pas want er was ook echt niets onderweg, geen winkel, geen restaurant, geen benzinepomp. Ik had in de buurt van Guffey van de route af kunnen gaan, maar ik wilde door naar Hartsel.
Tegen half 4 was ik er inderdaad, wat een spookstadje is dat. Main Street is er al heel lang niet meer, laat staan het Valiton Hotel. Bij de benzinepomp wat rond gevraagd en iemand wist me te vertellen dat er net buiten Hartsel een lodge was waar ik kon overnachten. Dus daar naar toe, het was wel 3 km terug maar nu met de wind in de rug. Daar aangekomen bleek er inderdaad nog plaats zijn alleen moest ik wel contant betalen, ze had geen creditcard-machine. Het kostte bijna $100 en dat had ik niet meer contant bij me. In het dorp was een ATM (engels voor flappentap) maar dat ik geen zin had om 3 km terug te fietsen tegen wind in, dat was kennelijk wel van mijn gezicht af te lezen. Geen probleem zei die man, neem mijn pickup-truck maar mee. Onvoorstelbaar toch dat je aan een onbekend iemand je auto meegeeft. Maar ik zei geen nee natuurlijk, dus ik in de Ford gestapt. Of ik kon rijden met een stick, hij bedoelde met een auto die geen automaat had. Ik heb even verteld hoe dat in Nederland is. Ik had ook nog niets gegeten die dag en in de lodge kon ik geen maaltijd krijgen. Of hij het erg zou vinden als ik wat langer weg bleef, dan kon ik nog wat eten daar. Geen probleem, ik zie je wel terug komen.
Geweldig toch, ik in die auto, over de prairie. Wat wil dan ook nog het toeval, ik moest stoppen voor een stel cowboys die bezig waren om een kudde koeien over de weg te drijven. Hoezo Bonanza? De ATM in het benzinestation was kennelijk leeg maar gelukkig zat er nog wel voldoende in zodat ik mijn lodge kon betalen. Daarna even iets eten in een restaurant, daar zou de smaakpolitie wel enkele uitzendingen vol kunnen maken. Als je honger hebt, gaan je eisen wel omlaag. De moeder van de eigenaresse was er ook, zeker 85 jaar oud. Maar nog zo gek als een deur, wat ik aan het doen was en waar ik vandaan kwam. Toen ik het uitlegde, kon ze het eigenlijk niet geloven. Snap ik ook wel natuurlijk, als je in fiets-outfit uit een truck aan komt rijden. Mijn routeboek overtuigde haar wel, en rustig maar oma, krijg maar niets hier.
Terug naar de lodge waar ik mijn kamer kreeg, wat een geweldige kamer heb ik nu, prachtige inrichting. Ik zal eens vaker kijken naar een lodge voor onderweg. Er was een ander echtpaar in de lodge, Jim en Judy. Jim zat aan een tafel met zijn drankvoorraad, of ik wat lustte. Bacardi werd het, en daarna nog een Coors biertje uit Colorado. Gezellig met die mensen zitten kletsen, ze woonden in Denver en hadden 6 mijl hiervandaan een groot stuk land. Jim vroeg op een gegeven moment of ik zijn speeltje wilde zijn, en nee, dat bedoelde hij niet. Samen naar zijn auto gelopen en daar haalt hij een AK-47 te voorschijn met richtkijkers en een laservizier. Dat is toch even schrikken, en dat ligt dan ook zo in zijn auto, de gevulde houder ernaast. Daar gaan wij toch anders mee om.
Vandaag heb ik 95 km gefietst, morgen de grote beklimming naar het hoogste punt van de route. Silverthorne is het einddoel voor morgen, ca. 90 km volgens de kaart.