Een week Cordoba

Tijdens het fietsen is er meer wat de moeite is om hier te vermelden. Maar we willen niet helemaal stoppen, wij vinden het verslag ook leuk om te maken en om later nog eens terug te lezen. En gezien de reacties vinden jullie het leuk om te lezen.
Dinsdag 16 september
Omdat de reisplannen veranderd zijn, was het ook nodig om de huurperiode van de auto aan te passen. Wij hebben een auto gehuurd bij Sixt en die hebben een kantoor op loopafstand van ons hotel. Wij daar naar toe, gelukkig zat er iemand achter de balie die Engels sprak. Het had wel wat voeten in de aarde, maar na een half uurtje stonden we weer buiten met een aangepast contract. Ook de prijs was aangepast, en natuurlijk omhoog. Om dat te vieren doken we een koffietentje in, cafe con leche y cafe solo. Later in de middag hebben we ons al echte toeristen gedragen, wij met de citybus mee, jullie weten wel, zo een zonder dak. Maar goed, we hebben mooie dingen gezien en nog wat bijgeschreven op ons to-do lijstje.
Woensdag 17 september
Het was de dag dat we spullen wilden verzamelen om de fietsen in te pakken, noppenfolie, plakband en tierips. Naast ons hotel was een heel klein ijzerwarenwinkeltje en daar hadden ze geen noppenfolie. De man verwees me wel naar een andere winkel, een paar straten verder. Maar om dat nu te vinden, hij wees namelijk naar links en hij zei derecho (rechts). Onderweg in meerdere winkels gevraagd, ik had een klein stukje bewaard van het uitpakken in Salta. Dus ik hoefde het woord niet op te zoeken en uit te spreken (abrigo de burbuja). De meesten verwezen ons wel naar het zelfde winkeltje, maar toen we dat eenmaal gevonden hadden, teleurstelling. Ze hadden het ook daar niet.
Nu had ik de voorbereiding op Internet al gezocht naar het adres van de Gamma in Cordoba. Aan de rand van Cordoba, ruim 7 km lopen. Dat losten we op door een taxi te nemen. Die rijden er heel veel hier, de eerste die we aanhielden, stopte en bracht ons voor 5 US$ naar de Gamma.
Maar ook daar was de teleurstelling groot, ze hadden het niet. Heel vreemd want het was enorm groot en goed gesorteerd. We kregen het vermoeden dat het personeel alleen de spullen van de eigen sector kent. Want zeker 2 keer zo groot als de Hornbach in Tilburg of Breda, en dan geen noppenfolie. We hadden al wel gezien dat de spullen anders ingedeeld waren als bij ons. Dus gewoon verder zoeken. In de tuinafdeling wilden we dan een soort afdekplastic gaan kopen, dit leek ons de beste oplossing. En toen ontdekte Janny boven op een hoge stelling een rol noppenfolie. Gelukkig maar, dat scheelt een heleboel plakken met stukken karton. De juffrouw vond het wel vreemd dat we 30 meter wilde hebben. Vervolgens 2 rollen plakband en een zakje tierips. Voor € 35 waren we klaar.
Zelfs op een industrieterrein rijden hier taxi’s, ook nu stopte de eerste. Die wilde geen dollars maar pesos. In het hotel was een geschikte ruimte om de fietsen uit elkaar te halen, de fiets van Janny had weer een lekke achterband, maar dat maakt niet meer uit. In de ontbijtzaal hadden we de ruimte om de folie uit te rollen en alles goed dicht te plakken. Klus geklaard.
’s Avonds gingen we eten in een Arabisch restaurant. Geen kaart, geen keuze. Als je binnenkwam, kreeg je allerlei gerechten opgediend. Geen enkel probleem, het was allemaal heerlijk. Een heerlijke Argentijnse wijn erbij. Vakantiegevoel ten top!

Donderdag 18 september
Vandaag hadden we een excursie geboekt, naar een bergdorp ten zuiden van Cordoba. We werden om 9 uur bij het hotel opgehaald, na ons nog 5 mensen in andere hotels. De Argentijnse gids sprak goed Engels en hij kon er leuk over vertellen. We zijn naar een vallei gegaan, genaamd La Cumbrecita. Een bergdorpje wat ooit gesticht is door hier naar toe verhuisde Duitsers en Italianen. Onderweg werd er natuurlijk gestopt bij een winkeltje waar ze wijn, kaas en worst verkochten. Maar goed, de worst was heerlijk en die hebben we ook gekocht. Op de terugweg kwamen we door een dorp wat helemaal Duits en Zwitsers was. Overal Duitse namen, reclame voor het Oktoberfest, Apfelstrudel, bierpullen, vakwerkhuizen. Alleen de dikke Duitse auto’s ontbraken.
Het was een lange dag geweest, we waren toe aan een verfrissende douche toen om 18.30 u bij ons hotel weer afgezet werden.
Vrijdag 19 september
Ik probeer in verre landen vaak op een politiebureau een schouderembleem te ruilen met een collega. Dus dat probeerde ik ook hier. Er is hier een speciaal politiebureau voor toeristen, niet dat ze daar Engels spraken maar daar ligt een grotere stapel van de formulieren voor aangifte van zakkenrollerij. Ik legitimeerde me en meteen werden we naar een vrouwelijke collega gebracht die de chef van de afdeling Policia Turistico bleek te zijn. Ze haalde meteen een nieuw embleem uit de kast en er werden wat collega’s opgetrommeld om op de foto te gaan. Het leek wel een officieel bezoek, we wisselden kaartjes en mail-adressen uit. Ik kreeg nog wat adviezen om zakkenrollerij te voorkomen. Maar ik had mijn maatregelen al genomen. Mijn portemonnee zit met een ketting vast aan mijn broek. Aan de achterkant van de fototas zit een extra klem die ik ook vast kan maken aan mijn broek. Daarna de stad in om nog wat shirts voor mezelf te kopen.
We hadden in de Lonely-planet gelezen dat er hier in een restaurant een diner met tangoshow geboekt kan worden. En dat dit een stuk goedkoper is dan een soortgelijke show in Buenos Aires, en dat is voor een Nederlander een sterk argument. Via de mail geboekt en zelfs antwoord gekregen. Het diner begon om 22.30 u en de show om 23.45 u. Best laat, in Nederland ga je om 19 u of zo uit eten en ben je om 22.30 u vaak al weer naar huis. Of praat ik nu teveel voor mezelf?
Zaterdag 20 september
We hebben een flightbag gevuld met alle spullen van en voor het fietsen, die gaan we de komende weken niet meer nodig hebben. We wilden vandaag naar de tuinen op het universiteitscomplex en naar de Manzana Jezuitica, helaas ging dat niet door omdat er in de universiteit een congres was vandaag. In het centrum kwamen nog langs een hele mooie kerk waar ik foto’s van gemaakt heb. En nog wat rondgelopen in een heel modern en groot winkelcentrum.
’s Avonds hebben we nog flink wat gelopen voordat we een restaurant gevonden hebben. Die zijn hier niet dikgezaaid. Op het pleintje achter de grote kathedraal toch nog een restaurant gevonden.

Zondag 21 september
We vonden het weer tijd om wat cultureels te doen. Een bezoek aan het Museo Provincial de Bellas Artes Emilio Caraffa, een mooi modern gebouw. Sommige schilderen waren van een soort textiel gemaakt en kregen door de verschillende kleuren en diktes een mooie dieptewerking. Vervolgens door een soort pretpark naar een ander museum, een natuurmuseum.
Voldoende cultuur gehad en nu even tijd voor de gastronomie, tijd voor de lunch. Het was op straat ook heel rustig, een heerlijk warme zondagmiddag. Hier vieren ze vandaag de eerste dag van de lente, 28 gr en een heerlijk verkoelend windje.
Vanavond gaan we terug naar het restaurant waar we gegeten hebben toen we de eerste en enige avond in dat hostel waren. Het is wel een eindje weg, maar de taxis zijn hier echt goedkoop.
Morgenvroeg de auto ophalen en aan het volgende hoofdstuk van ‘Vakantie 2014’ beginnen. Foto’s volgen nog als www.waarbenjij.nu het probleem met mijn fotoruimte heeft opgelost. Ik heb namelijk 5 dagen geleden ruimte bijgekocht en betaald maar die is nog steeds niet bijgeschreven op mijn account!!!